لطفا صبر کنید.....
ثبت رایگان آگهی لیتیوم را میتوان از منابع مختلف آب مانند آبهای شور، آبهای زمینگرمایی و حتی آب تولید شده از عملیات نفت و گاز استخراج کرد. روشهای سنتی بر تبخیر خورشیدی آبهای شور متکی هستند، در حالی که پیشرفتهای اخیر بر تکنیکهای استخراج مستقیم لیتیوم (DLE) تمرکز دارند که سریعتر و پایدارتر هستند.

آب شور غنی از لیتیوم به حوضچههای تبخیر پمپ میشود که در آن نور خورشید آب را تبخیر میکند و نمکهای لیتیوم غلیظ باقی میماند. این فرآیند پرمصرف آب است و مدت زمان زیادی (1-2 سال) طول میکشد.
سپس نمکهای لیتیوم غلیظ با مواد شیمیایی مانند کربنات سدیم فرآوری میشوند تا کربنات لیتیوم، یک شکل تجاری رایج لیتیوم، رسوب کند.

DLE از فناوریهایی مانند جذب، تبادل یونی و استخراج حلال برای استخراج انتخابی لیتیوم از آبهای شور بدون تکیه بر تبخیر استفاده میکند.
: DLE در مقایسه با روشهای سنتی تبخیر، راندمان بالاتر، استخراج سریعتر و کاهش اثرات زیستمحیطی را ارائه میدهد.

لیتیوم را میتوان با استفاده از روشهای مشابه استخراج آبنمک، از جمله تکنیکهای DLE، از آبهای زمینگرمایی استخراج کرد.

آب تولیدی:
DLE همچنین برای استخراج لیتیوم از آب تولیدی، که یک محصول جانبی استخراج نفت و گاز است، در حال بررسی است.
جذب: از مواد انتخابی لیتیوم برای جذب یونهای لیتیوم از آبنمک استفاده میشود.
تبادل یونی: رزینها یا غشاهای تخصصی به طور انتخابی به یونهای لیتیوم متصل میشوند.
استخراج با حلال: از حلالهای شیمیایی برای حل انتخابی یونهای لیتیوم استفاده میشود.

ملاحظات پایداری:
مصرف آب: استخراج لیتیوم از آبنمکها میتواند آببر باشد و نگرانیهایی را در مورد دسترسی به آب در مناطق خشک ایجاد میکند.
استفاده از مواد شیمیایی:
روشهای سنتی شامل استفاده از مواد شیمیایی بالقوه سمی است، در حالی که DLE با هدف به حداقل رساندن مصرف مواد شیمیایی و ضایعات انجام میشود.
DLE به عنوان روشی پایدارتر و کارآمدتر برای استخراج لیتیوم از منابع مختلف آب مورد توجه قرار میگیرد.
تحقیق و توسعه برای بهبود فناوریهای DLE و مقرونبهصرفهتر و کاربردیتر کردن آنها در حال انجام است.
